Iedereen zei dat het niet kon, tot iemand dat niet wist

12/02/2016

Op 11 februari j.l. organiseerden Ouke Pijl en ik, voor het Nederlands Netwerk Kwaliteit, de volgende bijeenkomst:

“Iedereen zei dat het niet kon, tot iemand binnenstapte die dat niet wist.”

In het hoger onderwijs kiezen veel hogescholen voor een vergelijkbare aanpak bij kwaliteitszorg. Natuurlijk zijn er verschillen, maar die zijn vaak marginaal. Zonder de huidige werkwijze te diskwalificeren, willen we op deze middag eens proberen met elkaar ‘out of the box’ te denken: hoe zou je als kwaliteitsadviseur op een fundamenteel andere manier met kwaliteitszorg kunnen omgaan? Stel dat er geen landelijk accreditatiekader meer zou zijn en jouw College van Bestuur schaft in één keer alle audits, evaluaties en verbeterplannen af. Sta je dan met lege handen óf kan je iets nieuws verzinnen dat minstens zo effectief is? En vooral hoe kan je zelf in je rol als kwaliteitsadviseur impulsen geven aan de kwaliteit? Hoe kan je je persoonlijke effectiviteit hiervoor inzetten?

Spreker

Om ons te prikkelen hadden we een spreker van buiten het HBO. Antonie Reichling (www.reichling.nl), auteur van “Derde generatie kwaliteitsmanagement”. Een uitspraak van hem: “Mijn standaard vraag [aan deelnemers aan de Master Kwaliteitsmanagement] is: “en wat ga jij er aan doen dat zij [het management] voelen dat ze ‘moeten’, of, nog beter, dat zij gaan ‘willen’! Verbeter de wereld, begin bij jezelf.”

Vervolgens zijn we in groepen uit elkaar gegaan om aan de hand van representatieve HBO-kwaliteitsadviseurs-casuïstiek te onderzoeken hoe we onze persoonlijke effectiviteit konden verbeteren en hoe we onze rol anders zouden kunnen invullen.

De opkomst voor deze bijeenkomst was erg hoog.

Geïnteresseerd in de inhoud?

Een uitgebreid verslag vindt u op de blog van Wiep Koohoorn 

24 maart, 2017

door Onderwijs.pro